من سالوادور را نکشتم  مریم منوچهریان      یک نفر توی گوشم مدام وِز وِز می‌کرد. اغلب شب‌ها صدا بلندتر می‌شد. آرزو می‌کردم هیچ‌وقت شب نشود. فرشید هر شب بالشتش را توی بغلش جمع می‌کرد. وقتی از اتاق‌مان بیرون می‌رفت، با صدای خسته‌ای زیر لب فُحش می‌داد و می‌گفت: «کاش اون گوشای لعنتی‌تو گِل می‌گرفتم.»      وقتی از من دور می‌شد صدایش را می‌شنیدم که می‌گفت: «به ارواح خاک بابام …

ادامه مطلب

«ه در گیومه»  م. س. (۱)      تقدیم به دوستم «رودی» و همه‌ی آنها که با نام مستعار می‌نویسند   زل می‌­زند به «ه» (۲) همان‌جا کنار دو هشتِ چشم و دهان آدمک، گِرد و گریان ، طوری فرو رفته روی دیوار انفرادی انگار که هر لحظه بخواهد بیفتد پایین روی شیرین که دیوار را عمیق سوراخ کرده و دندانه‌­های تیزش سر بلند کرده سمت سه تا نقطه­‌ی کوچک …

ادامه مطلب

ماکارانی  شیرین کاظمیان      بالاخره توانسته بود سمعکی را که نیاز داشت بخرد. خیلی خوب به گوشش قالب شده بود. دیگر صدای سوتی ممتد را نمی‌شنید و برای آنکه با دیگران حرف بزند صدایش را بالا نمی‌برد، دیگر فقط به لب‌ها خیره نمی‌شد، چشم‌ها و موها، شانه‌ها و دست‌ها را هم می‌دید. دیگر می‌توانست آن‌طور که می‌خواهد جزئیات صورت مردم را پیدا کند، بدون آنکه نگران باشد چیزی از …

ادامه مطلب

روبانِ سیاه  فاطمه محسنی      از تاکسی پیاده می‌شویم و نمی‌دانم چرا راننده‌ی تاکسی آن‌طور می‌کند؛ جلو و عقب می‌رود. چیزی می‌گوید. ما متوجه نمی‌شویم انگار. مدام پولی را که به او دادیم نشان‌مان می‌دهد و ما متوجه نمی‌شویم باز هم. او می‌رود. نمی‌دانم چرا تو در دنیایی دیگر سیر می‌کنی. مثلاً آوردمت تا حال و هوایت عوض شود. درست است که اصفهان هم دست کمی از تهران ندارد …

ادامه مطلب

سنجاق‌قفلی  حسین دیسفانی      سنجاقی که با آن ملافه را به تشک قفل کرده بودم رفت توی تنم. کاری که چهار ساعت پیش انجام داده بودم و الان دو ساعت است که به پشت روی تختم دراز کشیده‌ام و نمی‌توانم تکان بخورم. نه از ترس، بلکه به این خاطر که نمی‌توانم. لابد سوزن از قفلش در آمده و سر بالا منتظر بوده تا من تمام وزنم را رویش بیندازم. …

ادامه مطلب

زالو  پگاه سلیمی      زالوهای پیچیده و گره‌خورده در حال خوردن خون بدن مرد بودند، رگه‌های زرشكی از توده‌ی سفید و زرد پرحجمش جاری بود و تا زیر پاهای سگ خوابیده بر كف اتاق می‌رفت.      سگ پایین تخت، رگه‌ها را لیس می‌زد و با چشمانش من را دنبال می‌كرد.      من هم خیره شده بودم به زمین و به فرش به گل‌های در هم تنیده شده‌ی قرمز رنگ …

ادامه مطلب

درباره‌ی «از دلِ گذشته‌ها»  سامان صباغ‌پور      چه کسی باور می‌کند ژاک تورنوری که «مردمان گربه‌ای» و «من با یک زامبی راه می‌روم» را ساخته است، فیلمی مثل «از دلِ گذشته‌ها» را هم ساخته باشد. برای من به‌شخصه ذهن تورنور بی‌اندازه جذاب و شگفت‌آور است. حالا به بهانه‌ی نمایش دوباره‌ی از دلِ گذشته‌ها می‌خواهم از دل تصاویر این فیلم به مغز او راه پیدا کنم. فیلم با تصویری از …

ادامه مطلب

آل‌استار مشکی بلند  سارا سرخیلی      وقتی هوا آن­قدر سرد نشده بود که شده بود، وقتی موهای جین آن­قدر کوتاه نبود که بود، وقتی گذشته بود ولی هنوز تو حال بود یا حال بود که بود اما دیگر باحال نبود، ما آنجا نبودیم. ما که می­‌گویم فقط منظورم من و جین نیست؛ من، جین و یک دوجین زنِ دیگر آنجا نبودیم که مثلاً جیغ بکشیم و بعدش بلندبلند بخندیم. …

ادامه مطلب

شوشی  حسین ذوقی      تازه از سر کار برگشته‌ام خانه. نشسته‌ام توی اتاق کارِ مهسا روی کاناپه و زل زده‌ام به ردیف کتاب‌های توی کتابخانه. چراغ‌های خانه همه خاموش است و نور کمی از چند آباژور، چند تاشِ نور انداخته جا به جای خانه. توی اتاق کار مهسا هم یک آباژور کوچک روشن است. په‌په لم داده روی کاناپه کنار دست من و چشمانش را بسته. هر از گاهی …

ادامه مطلب

جدولچی  علی ملک‌پور      کیوان حمیدیان یکه‌تاز طراح جدول در کشور بود. مجلات هفتگی، روزنامه‌ها، سالنامه‌ها و حتی جداول پیک‌های نوروزی مدارس کار او بود. جدول متقاطع دیگر برایش یک شوخی بود. پیوندی، دوقلو، سه‌قلو، پلکانی، کلید را پیدا کن، آسیاب بادی و هر نوع جدولی که فکرش را بکنید کار می‌کرد. از بیست سالگی که در مجله‌ی مکتب که آن زمان هفتگی منتشر می‌شد به عنوان حروفچین کار خود …

ادامه مطلب